top of page

MOEDER EGMONT - BEKNOPTE GESCHIEDENIS

 

Hans 'Vader Egmont' De Backer, Lieven 'Diepken' Diependaele en Gert 'Jay' De Cooman lieten samen met hun kompanen de Zottegemse brandweer aanrukken om de heroprichting van Moeder Egmont in 1987 luister bij te zetten. Burgemeester Herman De Loor werd er ook bijgehaald en onder grote belangstelling kreeg het standbeeld van Egmont de kleuren van Moeder Egmont (en van Zottegem: blauw en geel) om zijn schouders (zie homepage). Lieven en zijn broer Joris 'Jaure' schreven het clublied "Bij ons daar staat een standbeeld" op de melodie van studentenlied "Die Lore", mét bijhorend tiralala! De heroprichters dachten aan alles en lieten ook een vlag maken. Een vlag, die sinds haar ontstaan de fiere, doch niet-officiële titel van 'grootste vlag van het Vlaamse land' draagt en af en toe haar eigen leven leidt. Stamcafé werd 'St. Jorishof' op de Markt in Zottegem, en Vic de uitbaatster de trotse meter. En zoals het een vereniging past, werd ook een clubblad uit de grond gestampt, het B-Mokje, dat staat voor Bij ons Moeder Op de Knie.


Eind de jaren tachtig werd besloten om ook de lucratiefste activiteit voor de club en het beruchtste feest in de Vlaamse Ardennen, het Bal van Moeder Egmont, te hernemen. In november 2005 ging zo het 18de bal door.
In 1994 voegde Moeder Egmont zich bij het pas opnieuw geactiveerde KVHV Brussel. Een jaar later (1995-1996) werd een Egmonder, Tom Carnewal (alias Kaffer), praeses van het KVHV. Onze club is de vierde oudste van het Verbond, na Bezem Brussel, Aloisiana en Vilvordia. Voor een provinciestadje kan dat tellen!


In 2004, na 17 mannelijke voorgangers van de cantus, de hoogmis van de student, verkozen de commillitones van den Egmont hun eerste vrouwelijke praeses, Anneleen Cosijn, alias Spleete. En Moeder Egmont lijkt een tweede adem gevonden te hebben want een jaar later werd 'Kaffee Planchee', een boogscheut verwijderd van het vroegere Jorishof, officieel het nieuwe clubcafe, en zijn uitbater Roel werd peter van Moeder Egmont. Dit nieuw stamcafe was al de place to be voor zeer druk bijgewoonde cantussen zoals de anciencantus en de vriendjes- en vriendinnetjescantus.


Studentenclub Moeder Egmont vierde in 2006 dus niet alleen haar 40-jarig bestaan, maar ook het einde van het vierde lustrum na de heroprichting en de 20ste jaargang van het B-Mokje. Onder impuls van pro-senior Tim Piens en senior Brecht Cassiman stelde Moeder Egmont zich kandidaat bij het SK Ghendt in 2006. Moeder Egmont is sinds 2007-2008 volwaardig SK-club.


In het 2006-2007 stelde de club zich - onder impuls van senior Brecht "Kanaar" Cassiman en Pro-senior Tim "Stamper" Piens - kandidaat om toe te treden tot het SK Ghendt, en bijgevolg het KVHV Brussel in alle vriendschap te verlaten. Deze kandidatuur werd aanvaard door het SK Ghendt, na goedkeuring door onze eigen pro-senioren en het praesidium 2006-2007.


De club is bereid zich in te zetten voor het SK, aangezien de meeste actieve leden studeren in Gent, en studentencafé Bierologie (en Hot Shots) een tweede thuis is voor Moeder Egmont. Onze a-politieke status leunt daarbij nog eens perfect aan bij de waarden van het SK Ghendt. Het staat vast dat toetreding tot het SK een meerwaarde is voor de uitstraling en het karakter van Moeder Egmont als streekgebonden club, en de sociale contacten met andere clubs uit de dichte nabijheid, enkel ten goede kan komen.

Het idee voor een nieuwe studentenclub in Zottegem ontsproot in 1965 uit het brein van drie Zottegemse studenten in Leuven, Carlos De Wannemacker, Gentil Callaert en Luc Oste. Begin 1966 zag Moeder Egmont dan officieel het levenslicht en binnen de kortste keren groeide de club uit tot een vereniging die zijn gelijke niet kende in Zottegem. De eerste activiteiten waren grotendeels geldinzamelacties, zoals een mosselsouper en een bal; en pintjesdrinken onder het mom van intellectueel vertier, zoals de halfvastenclub, waarbij een gekend spreker een bepaald probleem uit de doeken kwam doen. Er is in heel die tijd niet veel veranderd. Toch was Moeder Egmont niet de enige club in de streek. Sinds 1939 bestond ook Zwalmlandia, een club die niet met naam wordt genoemd door Egmonders, maar eerder met het veelzeggende de vijand, of They Who Must Not Be Named (Of waar dacht u dat J.K. Rowling de mosterd haalde?). Naast deze twee verenigingen kenden de Vlaamse Ardennen in de jaren zeventig ook het ontstaan van Moeder Nele, die cultuur met een grote C propageerde en niets te maken wilde hebben met die zuipende bendes. En in het Herzeelse bestond ook nog Moeder Reynaert.

 

Een gebrek aan originaliteit heeft Moeder Egmont nooit gehad. Naast de talrijke insiderbelevenissen, haalde Moeder Egmont soms ook het nieuws met bvb de verbroedering met een studentenclub uit Amsterdam (onder praeses Jo De Geyter) in 1972, of met de poging tot het verbreken van het wereldrecord cantussen (onder praeses Koen De Wolf) in 1978. Maar begin de jaren tachtig kwam er een einde aan het studentenleven in Zottegem. Eén voor één verdwenen Zwalmlandia, Moeder Egmont en hun na-apers. Tot in 1985, Sandra Kim had net het songfestival gewonnen, opnieuw drie Zottegemse studenten eraan dachten een studentenvereniging op te richten. En dan leek het logisch dat men één van de oude clubs weer tot leven wekte, dus werd de naam Moeder Egmont, de filosofie, de uiterlijke tekens en de kleuren weer boven gehaald. 

 

 

 

 

bottom of page